Wstęp

W niniejszym artykule chciałbym opowiedzieć o Przeskoku Przestrzennym, zdefiniowanym jako proces kondensacji przestrzeni w celu możliwości realizacji różnorodnych działań przy minimalnym wykorzystaniu swoich zasobów. W opisie zjawiska przekaże fundamentalne aspekty, biorąc pod uwagę zarówno teoretyczne założenia, jak i praktyczne. Celem jest ukazanie znaczenia Przeskoku Przestrzennego w kontekście samoudoskonalenia.

Zaczniemy od Fundamentów budowy przeskoku przestrzennego

Podstawą dla uzyskania przestrzeni jest ugruntowanie swoich działań na solidnych fundamentach. Analogicznie dla każdego domu, gdzie fundamenty stanowią kluczowy element konstrukcyjny, koncept budowy przestrzennego przeskoku wymaga równie starannego rozważenia struktury podstawowej.
W interpretacji indywidualnej mojego doświadczenia, w którym dominowały ćwiczenia oraz praca intelektualna, pewnego dnia zaobserwowałem, że życie jest subtelnie związane z równowagą i harmonią. Dostrzegłem potrzebę rozszerzenia zakresu działania na inne sfery. Owocem tej refleksji było włączenie ćwiczeń fizycznych w celu wzmocnienia struktury cielesnej (świątyni ducha/duszy), współpraca z aspektami emocjonalnymi dla wzmocnienia sfery uczuciowej, a także eksploracja i podróże jako środki stymulujące rozwój ciała eterycznego. 
Każdego dnia mamy wyznaczony pewny pokład energetyczny. Wskazując na przykład wykorzystania ciała fizycznego w kontekście treningu na siłowni, warto podkreślić, że często tego rodzaju aktywność absorbuje znaczną ilość dostępnej energii, skupiając się na jednym konkretnym aspekcie. 
Co by się stało, gdybyśmy zoptymalizowali ten proces, skracając przestrzeń na trening np. o połowę. Eksperyment ten, przeprowadzony na Sobie przyniósł wnioski i przykłady, że taki skrót przestrzenny dodał nowe umiejętności, więcej powtórzeń, sprzyjał rozwojowi.
Wynikająca z tego obserwacja sugeruje istnienie potencjału do bardziej efektywnego wykorzystania zgromadzonej przestrzeni. Wydaje się, że krótszy, bardziej intensywny trening stwarza dodatkową możliwość alokacji energii na inne obszary rozwoju. W praktyce oznacza to, że przyspieszając tempo jednego aspektu, otwieramy dodatkową przestrzeń do eksploatacji w innych dziedzinach, co stanowi ciekawą perspektywę dla koncepcji Przeskoku Przestrzennego w kontekście optymalnego wykorzystania zasobów energetycznych.

Drzewo binarne

Warto zaobserwować życie jako drzewo binarne, gdzie istnieją rozgałęzienia manifestujące w postaci głównego pokładu energetycznego oraz pomniejszych, odzielnie zasilających poszczególne sfery Naszych istot. W tym kontekście istotnym elementem jest świadomość możliwości korzystania z mechanizmu debetu, pozwalającego na zapożyczenie energii z innych źródeł, takich jak inne ciała czy główny akumulator tj, szyszynka. Wprawdzie taka strategia pozwala na krótkotrwałe zwięszkenie dostępu do energii, jednakże w perspektywie długofalowej niesie za sobą potencjalnie negatywne skutki. Przede wszystkim - energia debetowa nie jest adaptowana do specyfiki danego ciała, co może prowadzić do obniżenia produktywności, a jednocześnie powodować utratę własnej przestrzeni w kontekście szeroko pojętego zasobu energetycznego. W skrócie energia z ciała emocjonalnego, zasili fizyczne, ale potrzeba x więcej przestrzeni do spełnienia tego warunku. W przypadku regeneracji sfery fizycznej, a pracy nad sferą emocjonalną istnieje możliwość powrotu do treningu fizycznego, ponieważ wytworzona energia na przestrzeni emocjonalnej daje możliwość odpoczynku dla sfery fizycznej. Warto eksperymentować.

Istotnym działaniem jest potrzeba systematycznej zmiany codziennych zadań i ćwiczeń. W tym kontekście osiągamy wszechstronność, dającą możliwość kompleksowego rozwoju, zapewniając pełną i zrównoważoną dostawę energii dla wszystkich sfer. Taka strategia, bazująca na różnorodności i adaptacji, jest kluczowym elementem realizacji Przeskoku Przestrzennego w kontekście optymalnej eksploatacji zasobów energetycznych.

Czym jest Prokrastynacja? Jak możemy ją pokonać?

Prokrastynacja, zdefiniowana jako dobrowolne odwlekanie planowanego działania lub zadania pomimo świadomości negatywnych konsekwencji i gorszego wyniku, wiązana jest z kompleksem czynników, takich jak brak motywacji, lęki, niedostateczne umiejętności czy trudności w utrzymaniu koncentracji. Uchodzi za nawyk, który krótkotrwałe poprawia samopoczucie, lecz w perspektywie długoterminowej prowadzi do pogorszenia wydarzeń. Prokrastynacja manifestowana jest jako zwłoka, odroczenie lub przekładanie obowiązków na przyszłość.

Tak mówi Internet. Ja rozwinę temat.

Warto podkreślić, że prokrastynacja stanowi rezultat działania umysłu, który działa jak program wprowadzający do naszej "świątyni" dawkę dopaminy. Wewnętrzny dialog sugeruje, że zamierzone zadanie zostanie zrealizowane w przyszłości, co wprowadza umysł w stan gotowości do przekierowania ciała na stan wiecznego odpoczynku. Jednakże, ta iluzja jest mechanizmem autooszukiwania, z którym później musimy się konfrontować, nierzadko doświadczając istotnych konsekwencji.

Jak zatem zaradzić prokrastynacji?

Kluczowym rozwiązaniem jest wprowadzenie równowagi i harmonii do życia, eliminując jednocześnie tendencję do eksploatacji oraz monotonię, czyli wykonywanie tych samych zadań przez całe życie - to nudne. 
Przywrócenie równowagi wymaga systematycznej analizy i modyfikacji własnych nawyków oraz strategii działania, co skutkuje brakiem ograniczenia wpływu na efektywność i szczęście z życia.