Ukryta w sercu centralnej Polski, na północny zachód od pulsującej Warszawy, Puszcza Kampinoska ukazuje swoje piękno i tajemnice wspaniałego kompleksu leśnego. Niezwykłe miejsce stanowiące fragment pradoliny Wisły na Nizinie Mazowieckiej otoczone korytem Wisły oraz tarasem Równiny Łowicko-Błońskiej. Obejmuje obszar o powierzchni około 670 km², z czego lasy zajmują około 270 km². Puszcza Kampinoska stanowi teren Kampinoskiego Parku Narodowego. Od północy wyróżniamy kolejne pasy, od koryta Wisły po tarasy zalewowe, wydmowe i bagienne obszary. Puszcza Kampinoska doświadcza wpływów zarówno klimatu nadmorskiego, kontynentalnego, jak i sąsiednich akwenów wodnych oraz aglomeracji Warszawy. Różnice klimatyczne w stosunku do otaczających obszarów są zauważalne: tu chłodne lub ciepłe masy powietrza trzymają dłużej, wiatry są mniej intensywne, a mgły częstsze wiosną i jesienią. Średnia roczna temperatura oscyluje w granicach 7,8 °C, zaś opady wynoszą średnio około 530 mm rocznie. Zróżnicowanie krajobrazu sprawia zmianę klimatu. Na wydmach latem doświadcza dużych amplitud temperatur podobnych do tych na pustyni, zaś na bagnach panuje chłód i wilgotność. Woda na obszarze Puszczy przeważnie pochodzi z opadów atmosferycznych, co sprawia, że okresy suszy są tu szczególnie odczuwalne. Charakterystycznym elementem Puszczy Kampinoskiej są rosnące na piaszczystych wydmach sosnowe bory. Niektóre drzewa osiągają ponad 200 lat i są imponująco wysokie, większość lasów ma charakter mało naturalny z powodu monokulturowego zalesiania. Obecnie jednak lasy liściaste - głównie olsy i łęgi są przywracane na obszarach bagien zastępując monokultury sosnowe. Proces ten szczególnie widoczny jest w obszarach ochrony ścisłej. Symbolicznie związanym z Puszczą Kampinoską jest łoś. W przeszłości rzadko spotykany, ale dzięki udanej akcji restytucji, dzisiaj jest on powszechnie obserwowany na tym obszarze - dodając więcej uroku temu miejscu pełnemu natury i historii.

ŹRÓDŁO - https://chat.openai.com/