Wodospad Wodospad Szklarka

OPIS

Jego wysokość 13,3m. Potok spada szeroką kaskadą zwężającą się ku dołowi i skręcającą spiralnie tworząc basen eworsyjny, na dnie którego znajdują się okazałe kotły eworsyjne tzw. marmity. Kocioł Eworsyjny (marmin) - to przegłębienie na dnie strumienia lub rzeki, utworzone u podnóża wodospadu lub progu skalnego w korycie wskutek działania wiru przydennego (A) lub w rozszerzeniach i koło przeszkód w korycie wskute działania wiru zstępującego (B). Na prawo od wodospadu widoczna jest wyraźnie nisza kotła ewarsyjnego. Wyróżnia się ona od towarzyszących jej form skalnych. Kształt niszy jest obły, zaokrąglony. Kotły eworsyjne są śladami po wcześniejszych prograch wodospadu, który cofał się w miarę żłobienia doliny w granitowym masywie. Przy Wodospadzie Szklarki w 1868 roku wybudowano gospodę, o nazwie "Kochelifal". W XIX wieku na Wodospadzie wybudowano śluzy, które spiętrzały wodę i po uiszczeniu opłaty - 10 feningów - poza członkami Riesengebirges Verein (Towarzystwo Karkonoskie) - otwierano je, powodując na kilkadziesiąt sekund bardzo efektowny spadek wody. Po polskie stronie Karkonoszy są jeszcze dwa wodospady: Wodospad Podgórnej 10.5m, oraz Wodospad Kamieńczyka - 27m, drugi co do wysokości wodospad w Polsce.

ŹRÓDŁO - Karkonoski Park Narodowy