Wzniesienie charakteryzujące się niezwykłym bogactwem form skalnych, występujących na jego stokach i wierzchołku. Szczególną osobliwością są niewielkie jaskinie, które ze względu na genezę można podzielić na trzy typy. W górnych partiach wzgórza znajdujemy jaskinię szczelinowe, powstałe w wyniku odsunięcia się od masywu skalnego wielkich bloków. Jeśli pionowe pęknięcie nie objęło całości ściany skalnej, wówczas z jego górnych partii powstaje naturalny strop. W ten sposób powstała położona najbliżej wierzchołka Pustelnia, zwana Jaskinią Rischmanna, od nazwiska zamieszku- jącego ją na przełomie XVI i XVII wieku legendarnego proroka. Zwykle jednak pęknięcie obejmuje całą wysokość ściany skalnej, postępując od jej wierzchołka ku dołowi. W efekcie powstaje pozbawiony stropu wąski tunel, jak to widzimy na przykładzie niedaleko położonej Skalnej Uliczki. Jednak gdy położone w wyższych partiach wzgórza ściany skalne uległy rozpadowi na pojedyncze bloki skalne, te osuwając się w dół stoku natrafiły na powstałe wcześniej szczelinę i przykry- wały ją, tworząc sklepienie. W ten sposób powstały jaskinie szczelinowo wiskowe, których przykładem jest Ucho Igielne (przy której właśnie stoimy) i znaj- dujący się powyżej tunel skalny, przez który biegnie trasa ścieżki. Ostatni typ jaskiń powstaje przede wszystkim w dol- nych partiach wzniesienia, gdzie między gromadzącymi się bezładnie zalega- jącymi blokami tworzą się puste przestrzenie, niekiedy tak duże, że można je określić mianem jaskiń. Są to tzw. jas- kinie rumowiskowe, których przykładem jest mijana wcześniej Skalna Komora.
ŹRÓDŁO - Gmina Podgórzyn
Pozycja mapy 0.0, 0.0, 3