Śnieżka - 1603 m n.p.m. - najwyższy szczyt Karkonoszy i całych Sudetów wznoszący się ok. 200 m nad wierzchowinowym zrównaniem Równi pod Śnieżką na zachodzie i zrównanym Czarnym Grzbietem na wschodzie. Strome stoki Śnieżki, o dużym dochodzącym do 35 stopni nachyleniu, zbudowane są w większości z bardzo twardych i odpornych na niszczenie skał metamorficznych - hornfelsów. To im Śnieżka zawdzięcza swój kopulasty kształt. Północne stoki Śnieżki zajmują głównie pokrywy blokowe, a ze względu na duże nachylenie podlegają one transportowi grawitacyjnemu, a na stokach występują spływy gruzowe. Śnieżka jest jednym z niewielu miejsc w Karkonoszach, gdzie wykształciło się najwyższe piętro roślinne, czyli piętro alpejskie. Typowym zbiorowiskiem, które możemy obserwować tutaj są murawy alpejskie. Charakterystycznym dla nich gatunkiem jest sit skucina, która późnym latem zmienia barwę na rudobrązową. O wyjątkowości Śnieżki świadczy też jej klimat - stosunkowo dobrze poznany dzięki regularnie prowadzonym od 1880 roku obserwacjom meteorologicznym. Pierwsze badania prowadzono przy kaplicy św. Wawrzyńca (wybudowanej w 1681 roku) potem w specjalnie w tym celu wybudowanym w 1900 roku obserwatorium, a następnie w obecnym budynku znanym jako "latające talerze"wybudowanym w 1974 roku. Klimat Śnieżki jest wyjątkowo surowy. Średnia roczna temperatura wynosi tu +1,0°C, Często występują dni pochmurne - około 192 w roku, a pokrywa śnieżna zalega średnio 190 dni w roku. Śnieżka to najbardziej wietrzne miejsce w Polsce wiatr nie wieje tu średnio tylko 5-6 dni w roku.
ŹRÓDŁO - Karkonoski Park Narodowy
Pozycja mapy 0.0, 0.0, 3